Edward van Blericq to postać nie tylko ważna dla Kościoła katolickiego, ale również znacząca w polskim systemie prawnym. Urodził się 21 lipca 1895 roku w Koronowie, gdzie rozpoczął swoją życiową drogę, która ostatecznie doprowadziła go do Gniezna.
Był księdzem katolickim, który z czasem zyskał uznanie jako prawnik i wikariusz generalny archidiecezji gnieźnieńskiej. Jego wkład w życie duchowe oraz prawne regionu jest wielce doceniany, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii lokalnego Kościoła.
Zmarł 2 lutego 1946 roku w Gnieźnie, gdzie spoczął, a jego osiągnięcia są do dziś pamiętane przez wiernych oraz społeczność.
Życiorys
Edward Blericq pochodził z rodziny o niderlandzkich korzeniach, w której jego ojciec Karol trudnił się handlem, a matka Janina była z rodziny Żurawskich. Jego edukacja rozpoczęła się w Collegium Marianum w Pelplinie, a następnie kontynuował naukę w gimnazjum w Brodnicy, gdzie w 1914 roku uzyskał maturę.
Po ukończeniu szkoły Blericq został wcielony do wojska niemieckiego, gdzie służył przez okres I wojny światowej. Po zakończeniu konfliktu zbrojnego w 1919 roku zainicjował studia z zakresu filozofii i teologii, które odbywał zarówno w Pelplinie, jak i w Poznaniu.
W 1922 roku otrzymał święcenia kapłańskie w Gnieźnie. W tym samym roku podjął studia z zakresu prawa kanonicznego w Strasburgu, które zakończył uzyskaniem doktoratu w 1924. Nastepnie przebywał w Rzymie, gdzie pracował w administracji kościelnej w Kongregacji Soboru oraz w Trybunale Roty. W roku akademickim 1925/1926 studiował specjalistycznie historię polskiego prawa kościelnego pod kierunkiem prof. Władysława Abrahama we Lwowie. Po tych studiowych wojażach osiedlił się w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję misjonarza w kolegiacie oraz zajmował stanowisko notariusza w kurii arcybiskupiej, publikując jednocześnie zbiór prawnych decyzji Stolicy Apostolskiej z lat 1917–1927.
Od 1928 roku pełnił funkcję kanclerza kurii gnieźnieńskiej, a od 1933 roku był oficjałem Trybunału Metropolitarnego, jednocześnie mianowanym kanonikiem Kapituły Katedralnej Gnieźnieńskiej. W obliczu wyzwań, które niosła ze sobą II wojna światowa, w wrześniu 1939 roku otrzymał nominację na wikariusza generalnego archidiecezji gnieźnieńskiej.
Gdy kardynał August Hlond opuścił kraj, Blericq przejął zarządzanie archidiecezją w okresie okupacji niemieckiej. Na tym ważnym stanowisku wykazał się niezwykłą odwagą i determinacją. Nieustannie informował Watykan o trudnej sytuacji Kościoła w tzw. Kraju Warty, a także organizował pomoc charytatywną dla tych, którzy znajdowali się w niebezpieczeństwie aresztowania. Udało mu się uratować kilku polskich księży przed zesłaniem do obozów koncentracyjnych. Chociaż niemieccy okupanci odmawiali uznania jego jurysdykcji, Blericq nie zgadzał się na przekazanie odpowiedzialności w ręce księży niemieckich.
Rezydował początkowo w Gnieźnie, lecz po wysiedleniu przez gestapo w jesieni 1941 roku osiedlił się w Inowrocławiu. W 1945 roku, zmęczony trudami okupacji i postępującą chorobą, zrezygnował z działalności publicznej i wrócił do rodzinnego Gniezna.
W dowód uznania za jego zasługi w czasie trudnych lat okupacji, otrzymał z Rzymu prałaturę domową, a w listopadzie 1945 roku został mianowany protonotariuszem apostolskim. Zmarł w Gnieźnie 2 lutego 1946 roku. Znaleźć go można na cmentarzu św. Piotra i Pawła w Gnieźnie, gdzie spoczął na wieki.
Publikacje
Edward Blericq jest autorem znaczącej publikacji. Jego dzieło nosi tytuł „1917-1927, responsiones, resolutiones et decisiones Apostolicae Sedis”, które zostało wydane w Poznaniu w 1928 roku.
Przypisy
- Edward van Blericq - Wielkopolscy Księża od XVIII do XX wieku [online], www.wtg-gniazdo.org [dostęp 03.08.2021 r.]
- Ks. Edward van Blericq • Archidiecezja Gnieźnieńska [online], archidiecezja.pl [dostęp 03.08.2021 r.]
- a b c d e f Gąsiorowski, Topolski 1981, s. 58.
Oceń: Edward Blericq